Kondolencje

Wrocław, dnia 6 stycznia 2020 r.

ON JUŻ DOSZEDŁ DO DOMU

Pamięci Prezesa  Dolnośląskiej Izby Rolniczej Leszka Grali

W wielkie święto Trzech Króli On doszedł do Domu,

On, co od zawsze kochał dolnośląską ziemię,

Człowiek dobry, bo  krzywdy nie czynił nikomu,

A którego poznane tu cnoty wymienię.

Bo był wielkiego wzrostu i wielkiego ducha,

Godził pracę na roli z obroną rolników,

Myślę, że gdy duch Jego  dziś moich słów słucha,

Jestem pewien, że dumny jest z prac swych wyników.

Bo stworzył wielkie dzieło, kochaną  rodzinę,

Której służył talentem, swymi zdolnościami,

Wprowadził ją w  wspaniałą, rolniczą krainę

Wiążąc ją, przez swą pracę, z samorządowcami.

Połączenie tych funkcji wymagało siły,

Także dobrego zdrowia, co długo służyło,

A z prac jego dorodne owoce rodziły,

I wielkie gospodarstwo rolnicze stworzyło.

Był jak rycerz, co ciężką kazał podać  zbroję,

Stoczył niejedną bitwę, odnosił zwycięstwa,

Bronił słabszych i  rzadko się troszczył o swoje,

Znałem Go z roztropności, odwagi i męstwa.

Jak każdy dobry rolnik, ukochał Przyrodę,

Każde  życie uznawał za cud i dar Boga,

A zwłaszcza to najsłabsze, bezbronne i młode;

Wiedział, jaka do tego prowadzić ma droga.

Dziś  przed mymi oczami długi film przewija,

A w nim widzę człowieka silnego, olbrzyma,

Nie chcę wierzyć, że życie tak szybko przemija,

Dlatego jestem pewien, że  tam się zaczyna.

Gdzie urodzajne pola, łąki i pastwisko,

Gdzie Bóg  już przygotował nagrodę w Wieczności,

I do Świętego Graala związawszy nazwisko,

Obdarzy  Cię łaskami swej  Boskiej  Miłości.

W Pisarzowicach właśnie rozpoczyna zima,

A Ty duchem obchodzisz dzisiaj swoje pola,

Wciąż dostrzegać Cię będę, wiecznego pielgrzyma,

Dla którego już ziemska zakończyła rola.

I długo słyszeć będę Twoje wystąpienia

Na konferencjach, zjazdach, zarządach, spotkaniach,

Myśląc, że Ty spełniłeś już swoje marzenia,

Chyba tak, bo poznałeś, czym Sztuka Kochania.

Ona dzisiaj ujawnia się w takiej postaci,

Która wciąż przypomina Twoje dokonania

Za którymi Bóg stoi i On Ci zapłaci,

Niosąc nam pocieszenie z powodu rozstania.

Ze słów, które poskładam, pomnik Ci zbuduję,

By był trwałym dowodem Twojego istnienia

I jak kamień węgielny w dzieło Twe wmuruję,

Aby na nim  utrwalić też Twoje marzenia.

W powołaniu rolnika zawsze dominuje

Upór oraz dążenie do doskonałości,

Ten, kto w prawach Natury piękna poszukuje,

Ten zawsze też odkryje cud  Bożej Mądrości.

On cuda te odkrywał i było mu dane

Przyspieszać w tym, co czynił, wykonać zadanie,

I wszystko to, co było przez niego kochane

Dzisiaj, za Jego sprawą, na pewno się stanie.

Rodzina się rozrośnie, bo ma fundamenty,

Na nich budować będzie także jego plany,

W ten sposób On się dla niej stanie  tutaj  święty;

Tak bywa, gdy człowieka los jest dokonany.

Dziś  głęboko pochylam głowę i w modlitwie

Swej  zanoszę do Boga prośbę o zbawienie

Z wiarą, że On w ostatniej też zwyciężył bitwie,

I świadomie z Chrystusem złączył swe cierpienie.

Józef Inorowicz